Niedoczynność tarczycy u dzieci to stan, w którym gruczoł tarczowy nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów: trijodotyroniny i tyroksyny. Choroba może być wrodzona lub nabyta. Objawy niedoczynności tarczycy u dzieci to najczęściej: nadmierne zmęczenie, przyrost masy ciała, zaparcia, zahamowanie wzrostu. Jak wygląda diagnostyka i leczenie niedoczynności tarczycy u noworodków, niemowląt i starszych dzieci? Niedoczynność tarczycy u dzieci – charakterystyka schorzenia Niedoczynność tarczycy objawia się obniżonym stężeniem hormonów trijodotyroniny i tyroksyny, których produkcja i wydzielanie regulowane są przez oś podwzgórze-przysadka-tarczyca. Hormony tarczycy odgrywają istotną rolę już w życiu płodowym, biorąc udział w prawidłowym rozwoju i wzroście płodu oraz regulując metabolizm i dojrzewanie komórek na wczesnym etapie życia. Płód zaczyna produkować hormony tarczycowe między 10-12 tygodniem życia, a między 27-28 tygodniem ich stężenie jest ustabilizowane. Wcześniej (w kluczowym okresie rozwoju mózgu dziecka) są one w głównej mierze dostarczane przez łożysko od matki. Z tego powodu bardzo ważne jest odpowiednio wczesne leczenie i kontrola zaburzeń hormonalnych u kobiet ciężarnych z niedoczynnością tarczycy. Hormony tarczycy biorą udział w procesach wzrastania – działają korzystnie na wydzielanie hormonu wzrostu, proliferację komórek kości, zwiększają działanie czynników prowzrostowych na chrząstkę. Regulują także metabolizm oraz termogenezę, czyli utrzymanie odpowiedniej ciepłoty ciała, a także wpływają na procesy dojrzewania płciowego. Niedoczynność tarczycy u dzieci – przyczyny Przyczyny niedoczynności tarczycy u dzieci to: zaburzenia rozwojowe – aplazja (brak) tarczycy, hipoplazja, ektopia; zaburzenia genetyczne w produkcji, transporcie i metabolizmie tyroksyny; niedoczynność spowodowana przeciwciałami matki; obwodowa oporność na hormony tarczycy; niedobór jodu; nadmiar jodu (środki kontrastowe, amiodaron, tyreostatyki przyjmowane przez matkę w ciąży); niedoczynność przysadki (uszkodzenie, niedorozwój przysadki, genetycznie uwarunkowana niedoczynność); zaburzenia funkcji podwzgórza – uraz, zakażenie, zaburzenia rozwoju, wady ośrodkowego układu nerwowego; choroby autoimmunologiczne (choroba Hashimoto), zapalenia tarczycy wirusowe, bakteryjne; uraz tarczycy. Polecane dla Ciebie saszetki, odporność zł zestaw, saszetki, żelki, odporność zł tabletka, odporność, niedobór minerałów zł kapsułki, odporność zł Niedoczynność tarczycy u dzieci – objawy Niedoczynność tarczycy u noworodka Wrodzona niedoczynność tarczycy występuje u nowonarodzonych dzieci z częstością 1:3000-4000 tysiące urodzeń rocznie. W Polsce, dzięki przesiewowym badaniom noworodków, większość chorych dzieci jest diagnozowana we wczesnym okresie choroby i szybkie wdrożenie leczenia zapobiega znacznemu opóźnieniu i upośledzeniu psychorozwojowemu (tzw. kretynizm). We wczesnym etapie życia objawy mogą być znikome i ujawniać się dopiero po pewnym czasie, ze względu na działanie odmatczynej tyroksyny transportowanej przez łożysko (25-50% zapotrzebowania płodu). W wywiadzie okołoporodowym na zaburzenia tarczycy może wskazywać: ciąża przenoszona, słabe ruchy płodu w trakcie ciąży, wolna akcja porodowa. Noworodek z niedoczynnością tarczycy charakteryzuje się ospałością, obniżonym napięciem mięśniowym, ma problemy z ssaniem i zaparcia (co przejawiać się może opóźnionym oddaniem smółki), innym objawem może być przedłużająca się żółtaczka, przesuszona skóra, obniżona ciepłota ciała. Czasami może występować hipoglikemia, cechy dysmorfii (hiperteloryzm, obrzęk powiek, krótka szyja z niską linią owłosienia głowy, szerokie dłonie z krótkimi palcami, mikropenis). Niedoczynność tarczycy u niemowlaka Niemowlę z niedoczynnością tarczycy, tak jak w przypadku noworodka, jest senne, mniej reaktywne, niechętnie ssie pokarm, ma obniżone łaknienie. Może występować opóźnione zarastanie tylnego ciemiączka (standardowo zarasta między 6-16 tygodniem życia), opóźnione ząbkowanie, przepuklina pępkowa, przerośnięty język, ochrypły głos, zmniejszona siła mięśniowa, bradykardia, pogorszenie słuchu, gorszy rozwój psychoruchowy i zaburzenia wzrastania (późniejsze osiąganie tzw. kamieni milowych). Niedoczynność tarczycy u starszych dzieci Typowe objawy niedoczynności tarczycy u dzieci to: uczucie zimna, bradykardia, nadwaga, pogorszenie pamięci i koncentracji, senność, zmęczenie, osłabienie siły mięśniowej, zaparcia, łamliwe, suche włosy, łuszcząca się skóra, obrzęk śluzakowaty w obrębie twarzy. Często w przebiegu choroby Hashimoto pierwszym objawem u dzieci jest niedobór wzrostu. U nastolatków hipotyreoza może objawiać się opóźnieniem dojrzewania, a w przypadku ciężkiej niedoczynności pierwotnej – przedwczesnym wystąpieniem pokwitania (TSH w swojej budowie podobne jest do FSH i może wpływać na jego receptory, wywołując wzrost hormonów płciowych). Niedoczynność tarczycy u dzieci – diagnostyka. Jaki powinien być poziom TSH u dzieci? W niedoczynności pierwotnej tarczycy TSH będzie podwyższone, a hormony fT3 i fT4 obniżone (w przypadku subklinicznej niedoczynności fT4 będzie blisko dolnej granicy normy). We wtórnej niedoczynności tarczycy TSH i hormony będą obniżone. Zakres norm TSH oraz wolnej tyroksyny i trijodotyroniny różni się w zależności od wieku dziecka. Tuż po narodzinach ze względu na zwiększone zapotrzebowanie na energię następuje wyrzut TSH do krwi, które osiąga w 30-60 minucie życia poziom 60-80 mIU/l, spadając w ciągu 24 godzin do poziomu ok 20 mIU/l. Podwyższone stężenie TSH (6-10 mIU/l) utrzymuje się do ok. 1 tygodnia życia noworodka, a między 1-4 tygodniem życia osiąga wartość 0,9-7,7 mIU/l. Poziom fT4 w tym okresie wynosi 7-16ug/ml. W wieku 5 lat TSH powinno mieścić się między 0,4-6,0 mIU/l, a w 14 0,4-5,0 mIU/l. Przesiewowe badanie noworodków w kierunku wrodzonej niedoczynności tarczycy wykonuje się optymalnie między 4-5 dniem życia, najwcześniej po 48 h od narodzin. Z pięty pobrana jest krew na bibułę i oznaczany jest poziom TSH. Wynik prawidłowy to <12 mIU/l. Niedoczynność tarczycy u dzieci – leczenie Leczenie niedoczynności tarczycy pacjentów pediatrycznych polega na suplementacji syntetyczną tyroksyną (T4). U dzieci do 3 roku życia należy włączyć terapię jak najszybciej. Lek podaje się na czczo (u młodszych dzieci między posiłkami), w jednej dawce rano, 30-60 minut przed posiłkiem. Wchłanianie tyroksyny obniżają: żelazo, wapń, leki zobojętniające pH żołądka. Dawka jest dobierana pod względem masy ciała i wieku dziecka, nasilenia objawów, wyjściowego poziomu fT4 i TSH. Leczenie przebiega pod kontrolą TSH, fT4, lekarz powinien też pamiętać o regularnej ocenie tempa wzrastania, rozwoju psychoruchowego i ocenie słuchu. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły SIDS – syndrom nagłej śmierci noworodków Śmierć łóżeczkowa oznacza nagłą śmierć na pozór zdrowego dziecka poniżej 1. roku życia podczas snu. Przyczyna zgonu maluszka nie zostaje jednoznacznie ustalona, lecz znane są czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia SIDS. W jaki sposób można zapobiec nagłej śmierci łóżeczkowej? Ochrona dziecka przed upałem – o czym warto pamiętać? Odwodnienie, potówki, poparzenia słoneczne czy udar cieplny – to konsekwencje złej ochrony dziecka w czasie upału. Co robić, aby do nich nie dopuścić? Dowiedz się więcej, jak możesz skutecznie ochronić dziecko przed upałem. Ukąszenia owadów u dzieci – objawy i pierwsza pomoc. Co stosować na ugryzione miejsca? Ukąszenia owadów, zwłaszcza w sezonie letnim, przysparzają sporo problemów, gdyż mogą wywoływać silny świąd, obrzęk w miejscu ukłucia lub nawet prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego u osób uczulonych na jad insektów. Jak postępować w przypadku ukąszeń owadów u dzieci? Sapka niemowlęca – czym jest? Co robić, gdy się pojawi? Sapka powstaje na skutek niedrożności nosa noworodka lub niemowlęcia i objawia się utrudnionym oddechem i męczliwością podczas karmienia. Czy jest groźna? Co robić, gdy u małego dziecka wystąpi sapka? Kiedy należy udać się do lekarza? Podpowiadamy. Zapalenie spojówek u dzieci – przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie spojówek u dzieci może mieć kilka przyczyn. Przeważnie ma ono podłoże bakteryjne, rzadziej wirusowe, dość często występuje także alergiczne zapalenie spojówek. Objawy, które się wówczas pojawiają to przede wszystkim świąd oczu, przekrwienie spojówek, obrzęk powiek oraz śluzowa lub ropna wydzielina sklejająca rzęsy. Leczenie zapalenia spojówek u pacjentów pediatrycznych jest uzależnione od czynnika, który go wywołał i może trwać od 5 dni do nawet kilku tygodni. Wnętrostwo (niezstąpione jądro) – rodzaje, przyczyny, leczenie Wnętrostwo jest wadą rozwojową, która polega na braku jednego lub obu jąder w mosznie. Niezstąpione jądro może znajdować się np. w pachwinie lub brzuchu. Schorzenie może być groźne, ponieważ zwiększa ryzyko rozwoju nowotworów jądra. Dowiedz się więcej na temat przyczyn, objawów, diagnostyki i leczenia wnętrostwa. Siatki centylowe – czym są? Jak interpretować wyniki? Siatki centylowe są normami rozwoju dziecka i służą do oceny ich prawidłowego wzrastania. Regularne pomiary oraz nanoszenie danych na siatki centylowe zgodne z płcią i wiekiem dziecka pozwalają wykryć nieprawidłowości w rozwoju dziecka i odpowiednio wcześnie wdrożyć diagnostykę i leczenie choroby podstawowej np. niedoboru hormonu wzrostu. Syndrom zapomnianego dziecka – czy można mu zapobiec? Przypadki pozostawienia dziecka w zamkniętym samochodzie zdarzają się i zdarzyć się mogą każdemu rodzicowi lub opiekunowi – wniosek ten, choć niewiarygodny, jest jednak prawdziwy. Wyniki badań pokazują bowiem, że tak działa ludzki mózg – w pewnych okolicznościach można zapomnieć nawet o dziecku będącym z nami w samochodzie. „Zapomnieć” wskazuje, że jest to problem pamięci, a nie wynik zaniedbania, o który tak często podejrzewani są rodzice lub opiekunowie.
Choroby tarczycy. 11.06.2015. prof. dr hab. n. med. Marek Ruchała, Katedra i Klinika Endokrynologii, Przemiany Materii i Chorób Wewnętrznych, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu. Skróty: anty-Tg – przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie, anty-TPO – przeciwciała przeciwko tyreoperoksydazie, FT3 – wolna trijodotyronina, FT4 – wolna
fot. Adobe Stock Chociaż dostępne na rynku szczepionki przeciwko koronawirusowi są uważane za bezpieczne, to jednak, jak w przypadku każdego leku i szczepionki, istnieją pewne ograniczenia do ich stosowania. Przeciwwskazania do szczepienia przeciwko COVID-19 Dwa podstawowe przeciwwskazania do szczepienia przeciwko COVID-19 to: wystąpienie poważnej reakcji alergicznej po otrzymaniu poprzedniej dawki tej szczepionki, wystąpienie poważnej reakcji alergicznej na dowolny składnik tej szczepionki, np. glikol polietylenowy (PEG) . Czym jest poważna reakcja alergiczna po szczepieniu? Chodzi o anafilaksję – uogólnioną reakcję immunologiczną organizmu obejmującą objawy jak np. trudności w oddychaniu, świsty oddechowe, pokrzywka, które zazwyczaj rozwijają się w bardzo krótkim czasie (w ciągu kilku-kilkunastu minut) od przyjęcia szczepionki lub innej substancji uczulającej. Są to bardzo rzadkie sytuacje, lecz możliwe, dlatego każda osoba po przyjęciu preparatu zapobiegawczo powinna przez 15 minut pozostać w placówce zdrowia. Na tym nie koniec. Podanie szczepionki należy odroczyć w przypadku wystąpienia ostrego przebiegu choroby zakaźnej z gorączką– informuje rządowy portal Chodzi o wszelkie zakażenia dróg oddechowych, jak grypa, a także o chorobę COVID-19 – w takich przypadkach osoba nie powinna dostać szczepionki. Lecz z małym zastrzeżeniem. Łagodna infekcja i/lub lekko podniesiona temperatura nie stanowią podstawy do rezygnacji ze szczepienia w danym terminie. Przeciwwskazaniem medycznym do szczepienia nie jest również COVID-19 przebiegający bez objawów, co oznacza, że jeśli nieświadomy zakażony pacjent przyjął szczepionkę przeciw koronawirusowi, nie musi się obawiać dodatkowego zagrożenia. Przeczytaj też: Czy szczepionka przeciw COVID-19 obniża płodność? Czy wiek stanowi przeciwwskazanie do podania szczepionki? Szczepionki dostępne na rynku nie są przeznaczone dla dzieci. Wiek, od którego zalecane jest podanie preparatu, to 16 lub 18 lat w zależności od produktu (należy sprawdzić w ulotce). Osoby starsze, nawet powyżej 85. roku życia, nie tylko mogą dostać szczepionkę, ale, według wytycznych, powinny. Przeczytaj też: Objawy koronawirusa u dzieci w wieku szkolnym i noworodków Kto może być zaszczepiony przeciwko COVID-19? Jest wiele stanów i schorzeń, które budzą wątpliwości, jeśli mowa o zaszczepieniu się przeciwko koronawirusowi. Okazuje się jednak, że właściwie każdy, kto nie jest uczulony na szczepionkę, może ją przyjąć. Szczepionka przeciwko COVID-19 nie jest przeciwwskazana w przypadku: ciąży i laktacji (więcej: szczepionka na COVID-19 a ciąża i laktacja), przebytego zakażenia COVID-19, łagodnej infekcji i/lub niewielkiego wzrostu temperatury, chorób płuc, w tym POChP, anemii (więcej: Koronawirus przy anemii), obniżonej odporności, choroby nowotworowej, przewlekłej choroby nerek, deficytów neurologicznych (np. demencji), cukrzycy, chorób naczyń mózgowych, nadciśnienia tętniczego, chorób układu sercowo-naczyniowego, przewlekłych chorób wątroby, otyłości, chorób związanych z uzależnieniem od nikotyny, chorób alergicznych i astmy oskrzelowej, talasemii, mukowiscydozy. Jednak uwaga. Zawsze w przypadku chorób czy stanów obniżonej odporności czas optymalny dla szczepienia należy skonsultować z lekarzem. W momencie zaostrzenia objawów choroby przewlekłej, również może być wskazane przełożenie szczepienia na inny termin. Przeczytaj też: Brytyjski wariant koronawirusa – objawy, cechy mutacji Więcej na podobny temat:Skutki uboczne po szczepionce przeciw COVID-19Co alergicy powinni wiedzieć o szczepionce na COVID-19?Co trzeba wiedzieć przed szczepieniem na COVID-19? Lekarze rodzinni radzą, jak się przygotowaćNowe warianty koronawirusa mogą być odporne na szczepionkę Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Powikłania choroby Hashimoto - trwała niedoczynność tarczycy, zaburzenia kardiologiczne, nowotwory • Guz tarczycy - objawy i leczenie. Kiedy guzki są groźne? • Niedoczynność tarczycy u dzieci • USG tarczycy - wskazania, przebieg, bezpieczeństwo • FT3 - cel i przebieg badania, wyniki • Koronawirus. COVID-19 może wywoływać
fot. Adobe Stock, famveldman Szczepienie psa przeciwko wściekliźnie to obowiązek każdego właściciela czworonoga. Szczepienia psa przeciwko wściekliźnie dokonuje się po ukończeniu 3. miesiąca życia, jednak nie później niż po upływie 30 dni od tej daty. Kara za nieszczepienie psa jest wysoka, może wynieść nawet kilka tysięcy złotych. Ile kosztuje szczepienie psa? Spis treści: Ile kosztuje szczepienie psa? Szczepienia psa: obowiązkowe i dodatkowe Kara za nieszczepienie psa Szczepienia psa: harmonogram szczepień Szczepienia psa, które warto wykonać Ile kosztuje szczepienie psa? Cena za szczepienie psa zależy od placówki oraz miejscowości, ale także od tego, na ile szczepień się zdecydujesz. Koszt szczepienia przeciwko wściekliźnie, które trzeba wykonać co roku, nie jest wysoki - to ok. 50 złotych. Koszt poszczególnych szczepień różni się także w zależności od rodzaju preparatu i gabinetu weterynaryjnego. Także koszty pozostałych szczepień są zdecydowanie niższe, niż koszty leczenia chorób, przed którymi chronią. Ile kosztuje szczepienie psa (cena za pierwszą dawkę): szczepienie przeciwko wściekliźnie: 30 - 50 zł, szczepienie przeciwko nosówce: 40 - 55 zł, szczepienie przeciwko parwowirozie: około 50 zł, szczepienie poliwalentna przeciwko nosówce i parwowirozie: 70 - 90 zł, szczepienie przeciwko chorobie Rubartha: około 50 zł. Roczny koszt szczepień psa oscyluje w okolicach 120 zł. Kwota nie jest wysoka, a może uchronić pupila przed chorobami, inne osoby przed zakażeniem po ewentualnym ugryzieniu, a tobie dać spokój ducha. fot. Ile kosztuje szczepienie psa/Adobe Stock, Africa Studio Szczepienia psa: obowiązkowe i dodatkowe Obowiązek szczepienia psa spoczywa na jego właścicielu. Za jego niedopełnienie przewidziane są kary, które wyszczególnione zostały w kodeksie wykroczeń. Obowiązkowe zasadnicze szczepienie psa W Polsce obowiązkowym szczepieniem dla psa jest wyłącznie szczepienie przeciwko wściekliźnie. Pierwszą dawkę podaje się po ukończeniu 3 miesiąca życia psa, następnie trzeba je powtarzać co 12 miesięcy. Informacja o zaszczepieniu psa przeciwko wściekliźnie trafia do paszportu zwierzęcia lub książeczki zdrowia. Wpis ten jest wymagany np. do tego, by wyjechać z psem za granicę. Obowiązek szczepienia psa może być także kontrolowany, a w razie braku stosownego zaświadczenia na właściciela czworonoga nakładana jest kara. Inne zasadnicze szczepienia dla psa Do innych zasadniczych szczepień (poza tym przeciwko wściekliźnie) należą: szczepienie przeciwko nosówce, szczepienie przeciwko parwowirozie, szczepienie przeciwko chorobie Rubartha. Dodatkowe szczepienia psa Lekarz weterynarii może zalecić wykonanie także innych szczepień, spoza w/w. Są to: szczepienie przeciwko parainfluenzie, szczepienie przeciwko herpeswirozie, szczepienie przeciwko leptospirozie. Na rynku dostępne są także szczepionki przeciwko grzybicy skórnej i koronawirozie jelitowej, jednak są to choroby o zwykle łagodnym przebiegu, które ustępują bez powikłań. Do dyskusyjnych szczepionek zalicza się także tę przeciwko boreliozie, choć część weterynarzy twierdzi, że także warto takie szczepienie wykonać. fot. Szczepienia psa na wściekliznę/Adobe Stock, Ivonne Wierink Kara za nieszczepienie psa Gdy dojdzie do ugryzienia przez psa, jego właściciel zobowiązany jest do przedstawienia książeczki zdrowia i udokumentowania, że pies był szczepiony przeciwko wściekliźnie. Taką książeczkę należy dostarczyć do szpitala, w którym leczona jest ugryziona osoba możliwie jak najszybciej. Kara za nieszczepienie psa przeciwko wściekliźnie może wynieść nawet 1000 zł. W przypadku psów ras uchodzących za najbardziej agresywne kara może wynieść nawet kilka tysięcy złotych. W skrajnych przypadkach za nieszczepienie psa można również trafić do więzienia, a pupil może zostać właścicielowi odebrany. Szczepienia psa: harmonogram szczepień Szczeniaków nie należy szczepić zaraz po urodzeniu. Warto jednak zarejestrować go w gabinecie weterynarza i zapytać, kiedy jest najlepszy czas na szczepienie. Dodatkowo niektóre gabinety oferują przypominanie o terminie szczepienia, w formie np. SMS. Przez pierwsze tygodnie życia małe pieski mają tzw. odporność bierną. Wraz z mlekiem matki, a zwłaszcza siarą, otrzymują przeciwciała matczyne, które chronią je przed chorobami. Poziom odporności biernej spada między 8 a 12 tygodniem życia. W przypadku szczeniąt wychowujących się bez matki, uzasadnienie ma wcześniejsze szczepienie, wykonane już w 4. tygodniu życia. Zwykle stosuje się taki harmonogram szczepień szczeniąt: 4 - 6 tydzień (przeciwko nosówce i parwowirozie), 8 - 10 tydzień (przeciwko nosówce, parwowirozie, leptospirozie i chorobie Rubartha), 12. tydzień (przeciwko nosówce, parwowirozie, leptospirozie, parainfluenzie, chorobie Rubartha), 2 tygodnie po zakończeniu szczepień podstawowych: Bordetella bronchiseptica, 3 - 4 miesiąc (przeciwko wściekliźnie). Szczepienia należy powtarzać w kolejnych latach: przeciwko wściekliźnie co 12 miesięcy od daty pierwszej szczepionki, przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha i parainfluenzie co rok lub co 2 - 3 lata, w zależności od potrzeb i wskazań. Szczepienie przeciwko leptospirozie warto wykonać co roku na wiosnę. fot. Pierwsze szczepienie psa/Adobe Stock, Ivan Kmit Szczepienia psa, które warto wykonać Jednym ze szczepień zalecanych dla szczeniąt jest szczepienie przeciwko parwowirozie. Ta groźna choroba wirusowa objawia się biegunką, a w przypadku młodych piesków szybko może doprowadzić do odwodnienia, przyspieszenia akcji serca i zaburzeń krzepliwości krwi. Kolejnym szczepieniem, które warto wykonać, jest szczepienie przeciwko nosówce. Śmiertelność wśród najmłodszych psów w przypadku tej choroby wynosi od 30 do 80%, za to te, które ją przeszły, mogą mieć problemy neurologiczne lub problemy ze szkliwem. Objawy nosówki u psów bywają bardzo różne, a sama choroba może mieć postać nieżytową, neurologiczną, oczną, skórną, płucną, żołądkowo-jelitową. Przebieg nosówki może być ostry, podostry lub przewlekły. Kolejne szczepienie zalecane to szczepienie przeciwko chorobie Rubartha. Śmierć zwierzęcia może nastąpić już po kilku godzinach od wystąpienia pierwszych objawów. Jest to zakaźne zapalenie wątroby, którym pies może zarazić się przez kontakt z wydalinami bądź wydalinami chorych zwierząt, ale wirus może zostać przeniesiony także na ubraniach właściciela. Kolejną groźną dla psów chorobą jest leptospiroza. Najczęściej psy zarażają się nią poprzez zanieczyszczone kałuże czy rzeki, ale źródłem zakażenia może być też kontakt z moczem chorego zwierzęcia. Co ważne, leptospiroza jest zoonozą, człowiek może zarazić się nią od swojego pupila. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Czytaj także:Najlepsza sucha karma dla psaNajładniejsze rasy psówCo zrobić, gdy pies wymiotuje?
Nieprawidłowości związane z tą chorobą są wynikiem niedostatecznego wydzielania parathormonu (PTH). Chory cierpiący na tę dolegliwość przytarczyc może odczuwać bóle głowy, być poddenerwowany, mieć depresję, a także arytmię serca lub duszność napadową. W wyniku tego schorzenia przytarczyc może dojść do tężyczki, zaćmy
Ponad połowa pacjentów z rakiem tarczycy była w przeszłości wystawiona na ekspozycję promieniowania. Ich choroba miała często bardziej złośliwy przebieg i wiązała się z gorszym rokowaniem. W przeprowadzonym badaniu kanadyjscy lekarze przeanalizowali grupę 125 chorych po chirurgicznym leczeniu raka tarczycy. Jak pokazało badanie 56% z nich było narażonych na promieniowanie co najmniej 3 lata przed zabiegiem. Zwykle naświetlania miały charakter leczenia łagodnych schorzeń jak np. trądzik lub było to związane z warunkami pracy. Pacjenci z badanej grupy byli obserwowani przez średnio 10,6 lat. W tym okresie 16% z nich doświadczyło nawrotów choroby, u 9% wystąpiły przerzuty nowotworu. W porównaniu z kontrolą, której członkowie byli leczeni chirurgicznie z powodu raka tarczycy, ale nie byli narażeni na promieniowanie, badani chorzy częściej mieli przeprowadzane zabiegi chirurgiczne tyroidektomii (83% vs 38%), wymagali dodatkowego zabiegu (23% vs 2%), mieli: 4 stopień choroby (16% vs 5%), odległe przerzuty (9% vs 2%), raka tarczycy w czasie obserwacji (8% vs 3%) lub umarli z powodu tego nowotworu (4% vs 1,5%). Badanie dowodzi, że pacjenci z historią naświetlań chorują na bardziej agresywny nowotwór tarczycy w porównaniu do innych pacjentów z rakiem tarczycy. Rokowanie tych chorych jest również mniej korzystne. Źródło: Archives of Otolaryngology-Head & Neck Surgery 2009; 135(4):355-359 Onkologia Ekspercki newsletter z najważniejszymi informacjami dotyczącymi leczenia pacjentów onkologicznych ZAPISZ MNIE
Choroby, które widać na stopach 1. Choroby tarczycy. Suche łuszczące się stopy mogą być pierwszym z objawów zaburzeń hormonalnych spowodowanych przez choroby tarczycy. Jeśli wcześniej nie borykałeś się z takimi problemami dermatologicznymi, a stosowany krem nawilżający zdaje się nie odnosić rezultatów, umów się na wizytę
Bądź zawsze na bieżąco z Serwisem Zdrowie! Zapisz się na nasze powiadomienia, a nie ominie Cię nic, co ważne i intrygujące w tematyce zdrowia. Justyna Wojteczek redaktor naczelna Zapisz się na newsletter Pobierz powiadomienia , 12:59 Aktualizacja: 17:04 U co piątej osoby w Polsce występują zaburzenia czynności tarczycy, lecz połowa z nich zupełnie nie zdaje sobie z tego sprawy. Jak to możliwe? Dowiedz się, na jakie sygnały ostrzegawcze trzeba zwrócić uwagę, jak można zapobiegać tego rodzaju problemom i kto jest najbardziej narażony na ich wystąpienie. Fot. PAP Głównym powodem tego, że tak duży odsetek zaburzeń czynności tarczycy pozostaje niezdiagnozowany jest fakt, że związane z nimi objawy są często subtelne i mało specyficzne (np. łamliwe lub wypadające włosy, zmęczenie), przez co są one trudne do rozpoznania. 5 rzeczy, których nie wiesz o hormonach Sprawę dodatkowo komplikuje to, że objawy zaburzeń czynności tarczycy mogą się od siebie bardzo różnić - w zależności od rodzaju konkretnego, związanego z nimi schorzenia. Aby ułatwić nieco orientację w tej złożonej materii przedstawiamy poniżej przegląd najczęściej występujących symptomów mogących wskazywać na różnego rodzaju choroby tarczycy. Jakie objawy mogą świadczyć o niedoczynności tarczycy Należą do nich uczucie ciągłego zimna, ciągłe zmęczenie i senność, zaburzenia pamięci, przyrost masy ciała mimo prawidłowej diety, częste zaparcia, sucha, łuszcząca się, blada skóra i suche włosy, zaburzenia miesiączkowania. Warto od razu dodać, że najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. Biobanki pomogą w walce z chorobami autoimmunologicznymi Jakie objawy mogą świadczyć o nadczynności tarczycy Są wśród nich częste uczucie gorąca i wzmożona potliwość, nerwowość, niepokój, rozdrażnienie, drżenie rąk, chudnięcie pomimo zwiększonego apetytu, częste biegunki, osłabienie siły mięśniowej, wypadanie włosów, wytrzeszcz oczu lub podwójne widzenie, zaburzenia miesiączkowania i niepłodność. W tym miejscu warto dodać, że najczęstszą przyczynę nadczynności tarczycy stanowi również autoimmunologiczna choroba zapalna tarczycy - choroba Gravesa i Basedowa. Jakie są przyczyny chorób tarczycy Wspomniane wcześniej choroby autoimmunologiczne to oczywiście nie są jedyne możliwe przyczyny zaburzeń czynności tarczycy. Oprócz nich nieprawidłowa praca tego gruczołu może być spowodowana także: niedoborem lub nadmiarem jodu w diecie stosowaniem niektórych leków guzkami tarczycy nowotworami tarczycy chorobami przysadki mózgowej. Jak zapobiegać chorobom tarczycy Specjaliści zajmujący się leczeniem chorób tego narządu wskazują na kilka uniwersalnych zasad profilaktyki, dzięki którym można zmniejszyć ryzyko zachorowania, jak też złagodzić przebieg choroby, jeśli już wystąpi. Okazuje się, że podobnie jak w przypadku wielu innych chorób, także w profilaktyce chorób tarczycy bardzo ważne są styl życia i odpowiednia dieta. „Profilaktyka chorób gruczołu tarczowego powinna obejmować przyjmowanie dostatecznej ilości jodu wraz z pożywieniem. Jod jest pierwiastkiem, który uczestniczy w reakcjach prowadzących do wytwarzania hormonów tarczycy: trójjodotyroniny i tyroksyny. Nasz organizm potrzebuje około 150 mikrogramów jodu dziennie. Najlepszym jego źródłem są: ryby morskie i owoce morza. Źródłem jodu mogą być również niektóre gatunki wód mineralnych” – podpowiadają eksperci na edukacyjnej stronie internetowej przypominając, że w celu uniknięcia niedoborów tego deficytowego składnika w wielu krajach, w tym także w Polsce, joduje się sól kuchenną, która stanowi istotne źródło jodu w diecie. Na tym nie koniec. W profilaktyce chorób tarczycy bardzo ważne jest także zaprzestanie palenia tytoniu, ponieważ dym tytoniowy zawiera substancje, które mogą hamować transport jodu do tarczycy. Kolejny czynnik chroniący, wymieniany przez lekarzy, to dbanie o komfort psychiczny, a więc unikanie sytuacji stresujących, a także umiejętne radzenie sobie ze stresem, który jest przecież nie do uniknięcia. Oczywiście w ramach profilaktyki warto również, w razie wystąpienia niepokojących objawów, wykonać badania diagnostyczne w kierunku chorób tarczycy, bo podobnie jak w przypadku większości schorzeń - im wcześniej wykryje się chorobę tarczycy, tym skuteczniej można ją leczyć. Jak bada się stan zdrowia tarczycy Funkcjonowanie tarczycy oceniane jest przez lekarzy głównie na podstawie następujących badań laboratoryjnych krwi: TSH – oznaczenie stężenia tyreotropiny, fT3 i fT4 – oznaczenie stężenia wolnych hormonów tarczycy (trójjodotyroniny i tyroksyny), oznaczenie przeciwciał przeciwko: tyreoglobulinie (anty-TG), tyreoperoksydazie (anty-TPO), receptorom TSH (anty-TSHR). Ponadto, w diagnostyce tarczycy często wykonuje się badanie obrazowe (USG), biopsję aspiracyjną cienkoigłową (BACC), a także scyntygrafię tarczycy (badanie z użyciem radioizotopów). Kto jest szczególnie zagrożony chorobami tarczycy W grupie ryzyka są przede wszystkim osoby, które: mają w rodzinie kogoś, kto choruje na zaburzenia czynności tarczycy, cierpią na choroby autoimmunologiczne, np. cukrzycę typu 1, celiakię, reumatoidalne zapalenie stawów, są w wieku powyżej 60 lat, są w ciąży, są w wieku menopauzalnym, cierpią na niedobór lub nadmiar jodu. Specjaliści potwierdzają obiegową opinię, że kobiety znacznie częściej zapadają na choroby tarczycy. Szacuje się, że nawet pięć do ośmiu razy częściej niż mężczyźni! „Osoby, u których choroby tarczycy występują rodzinnie, powinny pozostawać pod obserwacją lekarską i regularnie kontrolować stężenie TSH we krwi, aby jak najszybciej rozpoznać rozwijającą się chorobę i nie dopuścić do wystąpienia ciężkich objawów” – radzą eksperci. Co to jest tarczyca i jakie funkcje spełnia w organizmie Na koniec przypomnijmy, że tarczyca to niewielki gruczoł dokrewny, który mieści się u podstawy szyi (tuż pod krtanią), swoim kształtem przypominający motyla. Podstawową funkcją tego narządu jest produkcja hormonów, a także ich magazynowanie i uwalnianie do krwi (93 proc. całkowitej produkcji tarczycy stanowi hormon o nazwie tyroksyna T4). Hormony tarczycy mają kluczowy wpływ na prawidłowy metabolizm naszego organizmu i są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania wszystkich tkanek i narządów. Regulują one przemiany energetyczne oraz wytwarzanie ciepła i utrzymywanie prawidłowej temperatury ciała. Stężenie hormonów tarczycy we krwi ma zatem istotny, bezpośredni wpływ na nasze zdrowie i samopoczucie. Dużo więcej szczegółowych,praktycznych informacji na temat profilaktyki, diagnostyki oraz leczenia chorób tarczycy można znaleźć na wspomnianej już wcześniej specjalistycznej stronie Wiktor Szczepaniak, Źródła:Serwis edukacyjny na temat chorób tarczycy: artykuł o chorobach tarczycy z portalu Medycyna Praktyczna Copyright Wszelkie materiały PAP (w szczególności depesze, zdjęcia, grafiki, pliki video) zamieszczone w portalu "Serwis Zdrowie" chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Zasady korzystania z treści publikowanych w Serwisie Zdrowie: 1. Z zastrzeżeniem postanowień pkt. 3 poniżej, korzystanie z materiałów udostępnianych w Serwisie jest bezpłatne – zarówno w zakresie dostępu, jak również kopiowania i dalszego wykorzystywania – przy czym Właściciel i Wydawca mogą udostępniać w Serwisie również odpłatne usługi, które zostaną odpowiednio oznaczone, a dostęp do nich będzie odbywał się na zasadach ustalonych w odrębnych regulaminach. 2. Zamieszczone w Serwisie treści (teksty, zdjęcia, filmy, grafiki) można wykorzystywać bezpłatnie na dowolnym polu eksploatacji (z zastrzeżeniem opisanym w punkcie 3 poniżej) pod następującymi warunkami: a) Wymagana jest rejestracja w serwisie; b) Wymagane jest każdorazowe powołanie się na źródło w postaci podpisu: „źródło: c) Wszystkie teksty można wykorzystywać zarówno w całości, jak i w części, także dokonując ich modyfikacji lub łącząc z innymi treściami, jednakże wyłącznie pod warunkiem zachowania zasadniczej treści merytorycznej oryginalnego tekstu; d) Zdjęcia i grafiki ilustracyjne oznaczone logiem i/lub marką Wydawcy („PAP” lub można wykorzystywać wyłącznie w oryginale – tj. bez prawa do ich jakiejkolwiek modyfikacji – oraz pod warunkiem opublikowania ich razem z tekstem, przy którym zostały umieszczone na Serwisie Zdrowie i pod jednoczesnym warunkiem wykorzystania minimum 50% objętości (liczby znaków) danego tekstu; e) Infografiki oznaczone logiem i/lub marką Wydawcy („PAP” lub można wykorzystywać wyłącznie w oryginale, bez prawa do ich modyfikacji; f) Filmy oznaczone logiem i/lub marką Wydawcy („PAP” lub można embedować wykorzystując kod podany na portalu Serwis Zdrowie, albo bezpłatnie pobierać z platformy wideo PAP ( znajdującej się pod adresem (wymagana rejestracja) – bez prawa do ich modyfikacji; 2a. Niektóre zdjęcia, filmy lub grafiki (jeżeli są oznaczone inaczej niż logiem „PAP” lub adresem publikowane w serwisie mogą być własnością innych podmiotów niż Właściciel, wówczas do ich wykorzystania jest niezbędna zgoda Wydawcy, uzyskiwana pod adresem zdrowie@ 3. Zamieszczone w Serwisie treści można wykorzystywać wyłącznie w zakresie użytku informacyjnego. Korzystanie z nich w innych celach, w szczególności marketingowych, reklamowych czy promocyjnych wymaga osobnej, pisemnej zgody Właściciela. Id materiału: 1681 TAGI: Najnowsze Być zdrowym Zapalenie zatok przynosowych – co je wywołuje? (inf. prasowa) Katar, trudności w oddychaniu, ból głowy nasilający się przy schylaniu – to mogą być objawy zapalenia zatok. Tych dolegliwości nie wolno lekceważyć. Ostre zapalenie zatok poddaje się leczeniu zachowawczemu, ale jeśli nie zostaną zniwelowane przyczyny stanu zapalnego, problemy z zatokami mogą przybrać charakter nawracający lub chroniczny. Sprawdź, co wywołuje zapalenie zatok przynosowych i jak radzić sobie z tą dolegliwością. Być zdrowym Bardzo ważne zmiany dla diabetyków już wkrótce! (inf. prasowa) Dorośli pacjenci chorujący na cukrzycę, w trakcie intensywnej insulinoterapii, w tym kobiety w ciąży oraz osoby niewidome z cukrzycą leczone insuliną, będą mieli większy dostęp do systemów monitorowania glikemii! 8 lipca pojawił się projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie. Środowisko Inteligencja i życiowy sukces to sprawka genów czy środowiska? Geny czy środowisko? Co w większym stopniu wpływa na to, jakimi ludźmi się stajemy? Oto pytanie, którego może nie zadał Shakespeare, ale zadają je naukowcy, lekarze, psycholodzy i wielu zwykłych ludzi. W końcu od odpowiedzi na to pytanie zależy w dużej mierze jakość życia, ścieżka kariery, związki z ludźmi, a w szerszym ujęciu – funkcjonowanie całych społeczeństw. Dieta Owocny dzień zacznij od śniadania Dlaczego śniadanie to najważniejszy posiłek w ciągu dnia? Dzięki niemu zyskujemy większą zdolność kontrolowania głodu i sytości, łatwiej się uczymy i koncentrujemy na zadaniach. Owocny dzień warto zacząć owocowym śniadaniem. A trwa przecież sezon na polskie superowoce – borówki, maliny, jeżyny, truskawki, porzeczki, niebawem zbiory rokitnika, aronii i minikiwi. Być zdrowym Bóle kostno-stawowe udręką Polek (inf. prasowa) Nie tylko dojrzałe, ale także młode Polki skarżą się na bóle kości i stawów. To efekt złych nawyków, siedzącego stylu życia, nadmiernej masy ciała, a także stresu. ZAPISZ SIĘ DO NEWSLETTERA Co tydzień dostaniesz: najciekawsze artykuły, wywiady i filmy z Serwisu Zdrowie, a także zapowiedzi - materiałów na następny tydzień, konferencji i wydarzeń. Postaw na wiedzę!
Tarczyca wpływa na wiele funkcji życiowych, a najmniejsza zmiana w poziomie hormonów może odbić się negatywnie na Twoim stanie zdrowia. Zestaw badań w tym pakiecie pozwala na zaobserwowanie pierwszych sygnałów rozwoju nadczynności bądź niedoczynności tarczycy. Umożliwia on również monitorowanie przebiegu leczenia tych schorzeń.
Tarczyca jest niewielkim narządem położonym u podstawy szyi, przylegającym do tchawicy. Składa się z dwóch płatów połączonych cieśnią. Tarczyca produkuje dwa hormony: trijodotyroninę (T3) i tyroksynę (T4), które spełniają ważne funkcje w organizmie. Do produkcji hormonów tarczycy niezbędny jest jod. Hormony tarczycy regulują metabolizm organizmu, czyli przemiany energetyczne oraz wpływają na procesy termogenezy, czyli wytwarzanie ciepła i utrzymywanie prawidłowej temperatury ciała. Hormony tarczycy wpływają także na prawidłowy rozwój płodu. Czynność tarczycy jest kontrolowana przez przysadkę mózgową, która uwalnia hormon tyreotropowy (TSH) pobudzający tarczycę do produkcji hormonów: T3 i T4. Do najczęstszych chorób tarczycy należą choroby związane z nieprawidłową produkcją hormonów przez tarczycę, czyli niedoczynność tarczycy i nadczynność tarczycy. Niedoczynność tarczycy polega na niedostatecznej produkcji hormonów przez tarczycę, natomiast jej nadczynność odwrotnie – polega na nadmiernej produkcji hormonów. Najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, w przebiegu którego układ odpornościowy produkuje przeciwciała, które niszczą komórki tarczycy, co powoduje w konsekwencji zbyt małą produkcję hormonów tarczycy i jej niedoczynność. Najczęstszą przyczynę nadczynności tarczycy stanowi choroba Gravesa i Basedowa, w której nieprawidłowe działanie układu odpornościowego pobudza tarczycę do nadmiernej produkcji hormonów. Inne choroby tarczycy to wole, czyli powiększenie tarczycy, w którym mogą występować guzki tarczycy; guzki tarczycy bez wola, czyli nieprawidłowa struktura tarczycy oraz nowotwory tarczycy, także złośliwe, czyli rak tarczycy oraz zapalenia tarczycy. Najczęściej w diagnostyce chorób tarczycy wykonuje się badania laboratoryjne krwi: oznaczenie stężenia TSH oraz FT3 i FT3, przeciwciał przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO), przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie (anty-Tg) oraz przeciwko receptorowi anty-TSH (anty-TSHR), a także USG tarczycy i scyntygrafię tarczycy. Dowiedz się więcej o chorobach tarczycy
j9B8. pgj6l23hrh.pages.dev/336pgj6l23hrh.pages.dev/87pgj6l23hrh.pages.dev/351pgj6l23hrh.pages.dev/217pgj6l23hrh.pages.dev/185pgj6l23hrh.pages.dev/145pgj6l23hrh.pages.dev/256pgj6l23hrh.pages.dev/55pgj6l23hrh.pages.dev/34
choroby tarczycy a szczepienia
